Pedagogika wyrównawcza i pedagogika specjalna

Uczeń mający trudności w nauce lub uczęszczaniu do szkoły może otrzymać kształcenie specjalne w niepełnym wymiarze godzin, jako uzupełnienie innego kształcenia. Kształcenie specjalne w niepełnym wymiarze godzin ma charakter zapobiegawczy lub rehabilitacyjny w przypadku trudności, które już się pojawiły. Kształcenie specjalne w niepełnym wymiarze godzin wspiera warunki uczenia się i zapobiega narastaniu problemów w nauce.

Większość uczniów objętych kształceniem specjalnym w niepełnym wymiarze godzin jest objęta wsparciem ogólnym lub rozszerzonym, ale kształcenie specjalne w niepełnym wymiarze godzin może być zapewnione na wszystkich poziomach wsparcia.

Kierowanie uczniów do nauczyciela pedagogiki specjalnej odbywa się na podstawie badań przesiewowych, badań i obserwacji poczynionych w edukacji wczesnoszkolnej, obserwacji nauczyciela lub rodziców lub rekomendacji zespołu wychowawczego. Potrzebę kształcenia specjalnego można określić także w planie nauki lub w indywidualnym planie organizacji kształcenia.

Nauczyciel wychowania specjalnego prowadzi kształcenie specjalne w niepełnym wymiarze godzin, głównie w ramach regularnych zajęć lekcyjnych. Nauczanie koncentruje się na wspieraniu umiejętności językowych i matematycznych, rozwijaniu umiejętności zarządzania projektami i uczenia się oraz wzmacnianiu umiejętności i rutyny pracy.

Nauczanie odbywa się w formie indywidualnej, w małej grupie lub nauczania symultanicznego. Punktem wyjścia nauczania są indywidualne potrzeby wsparcia ucznia, które są określone w planie nauki.

Nauczanie symultaniczne oznacza, że ​​nauczyciel specjalny oraz nauczyciel przedmiotu lub klasy pracują we wspólnej przestrzeni lekcyjnej. Nauczyciel edukacji specjalnej może również uczyć tych samych treści we własnej klasie, dostosowując treści do specjalnych potrzeb małej grupy i stosując specjalne metody nauczania. Kształcenie specjalne można również realizować w ramach elastycznych form nauczania, takich jak grupy alfabetyzacji pierwszej klasy.

Student objęty wsparciem specjalnym może studiować w grupie kształcenia ogólnego. Porozumienie może zostać wdrożone, jeśli leży w interesie ucznia oraz jest możliwe i odpowiednie z punktu widzenia wymagań wstępnych, umiejętności i innej sytuacji ucznia.

W razie potrzeby jako formy wsparcia w nauce wykorzystuje się wszelkie formy wsparcia, takie jak wspólne lekcje, kształcenie specjalne, różnicowanie materiałami i metodami, wsparcie pedagoga szkolnego oraz nauczanie wyrównawcze.

Niezbędną edukację specjalną zapewnia zazwyczaj nauczyciel edukacji specjalnej. Oprócz nauczycieli, którzy uczą ucznia, postępy ucznia i adekwatność środków wsparcia monitorują szkolni pracownicy opieki nad uczniami i ewentualna agencja resocjalizacyjna.

Klasa specjalna to uczniowie, którzy uczą się pod specjalnym wsparciem. Klasowe kształcenie specjalne nie ma być stałą formą nauczania. Z reguły celem jest powrót ucznia do klasy kształcenia ogólnego.

Na zajęcia z edukacji dla osób niepełnosprawnych w Savio School uczęszczają głównie uczniowie niepełnosprawni i ze znacznym stopniem niepełnosprawności, którzy zazwyczaj uczą się według poszczególnych przedmiotów lub obszarów aktywności. Ze względu na swoją specyfikę i potrzeby, liczebność klas wynosi 6–8 uczniów, a klasy, oprócz nauczyciela klasy specjalnej, posiadają niezbędną liczbę asystentów uczęszczających do szkoły.

Nauczanie wspomagające pielęgniarstwo to nauczanie resocjalizacyjne, w ramach którego, w ścisłej współpracy z opiekunem i placówką opiekuńczą, wspiera się ucznia oraz wzmacnia się przesłanki i możliwości jego nauki szkolnej. Klasy wsparcia pielęgniarskiego znajdują się w szkołach Päivölänlaakso i Keravankoe. Zajęcia wsparcia pielęgniarskiego przeznaczone są dla studentów, którzy posiadają:

• klientela specjalisty poradnictwa rodzinnego w dziedzinie psychiatrii dziecięcej lub
• klientela specjalisty psychiatrii młodzieżowej lub
• Klientela ambulatoryjnych oddziałów psychiatrycznych dla dzieci i młodzieży HUS oraz odpowiednio wspierający plan leczenia psychiatrycznego
• zaangażowanie opiekuna w opiekę nad dzieckiem lub młodą osobą.

Wnioski o kategorię wsparcia pielęgniarskiego składane są co roku w drodze odrębnej procedury aplikacyjnej. O miejsca kryzysowe w klasach można ubiegać się także w trakcie roku szkolnego, jeśli na zajęciach są wolne miejsca i spełnione są kryteria przyjęcia na zajęcia.

Zajęcia terapeutyczne nie są ostatnimi zajęciami ucznia, jednak w trakcie zajęć wsparcia terapeutycznego staramy się równoważyć sytuację trudną i regularnie oceniamy sytuację ucznia we współpracy z podmiotem opiekuńczym. Celem nauczania ze wsparciem terapeutycznym jest taka rehabilitacja ucznia, aby możliwy był powrót do klasy szkoły pierwotnej.

Przez cały okres trwania zajęć utrzymywane jest miejsce ucznia w jego szkole, przy czym prowadzona jest w tym okresie współpraca z wychowawcą klasy lub opiekunem klasy. Na zajęciach wsparcia opiekuńczego kładzie się nacisk na wielozawodową współpracę i bliski kontakt z rodzicami.